widzę ją.
ma związane przeguby rąk.
z kostek jej nóg zwisa sznur obciążony jakimś nienaturalnie wielkim kawałkiem skały, która kształtem zdaje się przypominać głowę mastodonta z serialu Power Rangers.
jej czarne długie włosy szarpie wiatr.
stoi na samej krawędzi.
za ułamek sekundy zostanie ciśnięta w głębinę.
staram się coś o niej dowiedzieć, spróbować wejść do jej głowy, by sprawdzić co widzi na końcu swojego żywota.
jakie to pełne wspomnień obrazy przewijają jej się przed jej oczyma?
barwny kicz, wzruszająco udramatyzowany, jak prymitywne piosenki ludowe tworzone i śpiewane na gorąco w wiejskich tawernach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz